تشخیص و درمان اختلال شخصیت مرزی از دیدگاه روان‌پویایی

اختلال شخصیت مرزی یکی از شایع‌ترین اختلالات در بیماران بستری در بیمارستان‌های روانی یا مراجعان کلینیک‌های روان‌پزشکی است. چرخش سریع خلق، رفتارهای غیرقابل پیش‌بینی، خودزنی‌های مکرر، هم‌زمان بودن احساس خصومت و وابستگی و روابط بین فردی آشفته و به‌هم ریخته از خصوصیات بارز این نوع اختلال شخصیت است. هم‌چنین تکانشی بودن، احساس مزمن پوچی و فقدان احساس هویت و خودکشی از دیگر ویژگی‌های این اختلال است. به‌نظر می‌رسد این بیماران در مرز نوروز و پسیکوز، همیشه در بحران به‌سر می‌برند. افراد دچار اختلال شخصیت مرزی از مکانیزم‌های دفاعی بسیار ابتداعی استفاده می‌کنند که نتیجه آن بروز رفتارهایی بسیار منقطع، بی‌ثبات و متضاد است. نظریه‌های روان‌کاوانه و روان‌درمانی پویا اخیرا مورد استقبال فراوان مردم در ایران قرار گرفته و علی‌رغم همه مشکلات و سنگ‌اندازی‌های آشکار و پنهان، جای خود را در حوزه بهداشت و درمان و هم‌چنین در نقد و تحلیل فرهنگ و دیگر رشته‌های علوم انسانی بین خاص و عام باز کرده است. اگرچه تفکر تحلیلی در جامعه و فرهنگ ایرانی مقوله‌ای با قدمت قرن‌هاست، رشد گفتمان انتقادی و تحلیلی در سال‌های اخیر در جامعه چشمگیر بوده است. روح زمان و به‌خصوص ناکارآمدی دیگر مکتب‌ها در تشریح و درمان اختلال شخصیت مرزی، بستری مناسب جهت ارائه کتاب است.